Sakramenty święte

Duszpasterstwo nasze to nie tylko celebracja liturgii Mszy świętej – to także cały “pakiet” sakramentów świętych, sprawowanych wg starych, często obfitych w przepiękną treść i wymowne symbole rytuałów. Poniżej przedstawiamy krótki przegląd tych, których udzielanie jest częścią działalności naszego duszpasterza.

Chrzest święty wg starego rytu jest przepięknym obrzędem ze starożytnymi egzorcyzmami i wieloma zapomnianymi rytuałami, dlatego też warto dowiedzieć się jak on wyglądał kiedyś. Symbolika znaków i gestów jest ogromna i stanowi kolejny ważny wyraz wiary Kościoła.

Wierni proszący o udzielenie tego sakramentu w starym rycie z rąk opolskiego duszpasterza proszeni są o skontaktowanie się z nim telefonicznie lub mailowo, bądź też o wyrażanie takiej woli w zakrystii, bezpośrednio po którejś z liturgii w kościele św. Sebastiana.

Piętnaście minut przed każdą Mszą można skorzystać z sakramentu Spowiedzi. Duszpasterz Środowiska jest do dyspozycji wiernych w konfesjonale kościoła św. Sebastiana i pełni tą posługę służąc dobra radą oraz pomocnymi naukami.

Sakrament ten oraz sama formuła rozgrzeszenia również różnią się nieco od tych, które znamy obecnie w Kościele. Nie obawiajmy się jednak, że wchodząc do konfesjonału będziemy zmuszeni recytować specjalne formuły. Bynajmniej! Absolutnie nie jest też wymagana jakakolwiek znajomość łaciny, by móc skorzystać z tego sakramentu w naszym duszpasterstwie. Zachęcamy jednak oczywiście do zapoznania się, jak wygląda przepiękna formuła rozgrzeszenia penitenta w tradycyjnym rycie rzymskim.

Duszpasterstwo Tradycji w Opolu to również okazja dla przyszłych małżonków do tego, by móc przed Bogiem i w obecności kapłana udzielić sobie sakramentu małżeństwa według dawnego rytuału. Ślubowanie w starym rycie różni się nieco od tego, jakie znamy powszechnie z naszych kościołów (dość wspomnieć, że odbywa się ono przed samą Mszą św. – nie zaś w jej trakcie).

W naszym środowisku mieliśmy szczęście uczestniczyć już kilkukrotnie w zawieraniu sakramentu małżeństwa według dawnego rytu. Sakrament stanowiący podwaliny pod przyszłe rodziny jest bardzo ważny, dlatego też zawsze staramy się, aby był sprawowany w sposób jak najlepiej odpowiadający jego wielkiej godności.

Ponieważ w naszym duszpasterstwie podchodzimy do tematu śmierci na sposób katolicki i z odpowiednim szacunkiem, dlatego jest u nas również możliwość skorzystania z sakramentu Ostatniego Namaszczenia (po głębokich zmianach znany obecnie pod nazwą Namaszczenia Chorych). Sakrament ten, sprawowany wg starego rytuału, jest szczególnie pięknym wyrazem głównych skutków, które udziela choremu – podniesienia go na duszy w chwili śmierci oraz oczyszczenia z pozostałych niedoskonałości.

Jesteśmy również przygotowani do towarzyszenia każdemu chrześcijaninowi w jego ostatniej ziemskiej wędrówce, czyli uroczystości pogrzebowej. Sakramentalium to w starym rycie cechuje się uroczystym rytuałem oraz czarnym kolorem szat, które są nie tylko wyrazem żałobnego charakteru tejże uroczystości, ale również skłaniają żyjących chrześcijan do refleksji nad marnością tego świata, przemijaniem oraz śmiercią, jako konsekwencją grzechu pierworodnego.


Nabożeństwa

Nabożeństwa (łac. pia exercitia – pobożne ćwiczenia), które odbywają się w naszym kościele w ramach działalności duszpasterstwa, związane są z poszczególnymi okresami liturgicznymi. Są one zatem nieregularne, ale zawsze ogłaszane z odpowiednim wyprzedzeniem. Uroczyste nabożeństwa – bardzo często celebrowane przed wystawionym Najświętszym Sakramentem – mają na celu nie tylko umożliwić wiernym głębsze przeżywanie tajemnic Mszy świętej, ale i przyczynić się do ogólnego rozwoju ich życia duchowego, do osobistego wzrostu w pobożności i do pogłębienia przekonań religijnych.

Odbywają się więc u nas m.in. nabożeństwa majowe, czerwcowe, Drogi Krzyżowe, Różańce, Gorzkie Żale, a także koronka do Miłosierdzia Bożego. Każde z nich ma swoją specyfikę i tematykę. Dbałość o poczucie sacrum i pietyzm tych ceremonii pozwala na ukazanie i uwypuklenie poszczególnych prawd wiary w nich zawartych oraz sprawia, że celebracja nabożeństw odbywa się zarówno na większą chwałę Pana Boga, jak i dla pożytku duchowego wiernych.